Χέκελ, Ερνστ Χάινριχ

(Haeckel, 1834 – 1919). Γερμανός φυσιοδίφης. Σπούδασε ιατρική και φυσιογραφικές επιστήμες στα πανεπιστήμια του Βερολίνου, του Βίρτσμπουργκ και της Βιέννης. Το 1862 διορίστηκε καθηγητής της συγκριτικής ανατομίας και διευθυντής του ζωολογικού ινστιτούτου της Ιένα. Ήταν ένας από τους πρώτους και θερμότερους οπαδούς της θεωρίας του Δαρβίνου. Ο X. κατήρτισε πρώτος γενεαλογικό δένδρο των ζώων και στο 4o Διεθνές Συνέδριο Ζωολογίας, που συγκλήθηκε στο Κέμπριτζ το 1898, ανέπτυξε τη θεωρία του για την καταγωγή του ανθρώπου, που ταυτιζόταν με αυτήν του Δαρβίνου. Μεταξύ των άλλων υποστήριζε πως ο πιθηκάνθρωπος ο όρθιος ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των πρωτόγονων ανθρώπων και των ανθρωποειδών πιθήκων. Παράλληλα επιχείρησε να εφαρμόσει τη θεωρία της εξέλιξης στα προβλήματα της φιλοσοφίας και της θρησκείας, υπογραμμίζοντας την ουσιώδη ενότητα του υλικού και πνευματικού κόσμου (μονισμός). Ο X. θεωρούσε εξάλλου ότι η ψυχολογία είναι κλάδος της φυσιολογίας και ότι και ο απλούστερος οργανισμός έχει την ψυχική του ζωή. Αρνιόταν κατηγορηματικά την αθανασία της ψυχής, την ελευθερία της βούλησης και την ύπαρξη του Θεού. Aν και δεν κατέχει σπουδαία θέση στην ιστορία της φιλοσοφίας, επηρέασε ωστόσο για αρκετό χρονικό διάστημα τη φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη. Έγραψε αρκετά επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα, τα σπουδαιότερα από τα οποία τιτλοφορούνται: Συστηματική φυλογονία, 0 μονισμός και Η καταγωγή του ανθρώπου.